Wijn is één daarvan, en niet de meest geringe.
Jazeker: als 'consument' (al schrijvende staat er een heerlijk glas naast het toetsenbord - het is vrijdagavond overigens
), maar ook als 'producent'. Althans: hoe kun je nu meer over wijn te weten komen dan door te proberen het zelf te maken. Ik verkeer in de gelukkige omstandigheid (in Twente is dat nog betaalbaar) er de ruimte voor te hebben. Dus dit voorjaar gingen driehonderd stokken de grond in: de riesling-achtige Johanitter, een chardonay-alike Solaris en voor de rode/rose een Cabernet Sauvignon soort met de romantische naam VB 91-26-05. Nog experimenteel, maar gaat vermoedelijk Cabernet Colognes heten.
Bovenstaand een indruk van hoe dat erbij staat (na véél schoffelen), links het prachtige blad van een eenjarige Solaris.
Ik werd tot dit gaardje geinspireerd na het lezen over, en proeven van, de op 1 km afstand gelegen Wijngaard Baan, waar Henk en Anja sinds enkele jaren een wijngaard van bijna 6 ha hebben (17.000 stokken! Geen schoffelen aan!). Daarmee een van de grootste wijnboeren van Nederland.
De Johanitter van 2006 (2007 heb ik nog niet geproefd) en de Phoenix van 2007 (die van 2006 vond ik veel te zoet) zijn ècht erg goed. Voor wi nog twijfelt of we in Nederland wijn kunnen maken: Proeven! Geweldige neus, en zoveel fruit heb je in een afdronk zelden geproefd.
Als je eens in Notter bent: zeker een bezoekje waard!
En toch: als ik hier in de buurt mijn enthousiasme over Baan laat klinken ontmoet ik toch vaak wat, laat ik zeggen, 'terughoudende blikken'. Ik heb me daar lang over verbaasd, maar heb onlangs de oorzaak ontdekt:
Toen ze eerste oogst hadden hebben ze, vooral de rode wijnen, tè snel op de markt gebracht. Er was een grote happening in Rijssen waar 'iedereen' was en dùs wilden ze daar ook hun eerste wijn schenken. Voor de witte en de rosé was dat prima, maar de 'connaisseurs' onder de bezoekers waren allicht vooral benieuwd naar de rode. En rood is in Nederland toch nog echt een stuk lastiger. En al helemaal omdat je, vanwege zo'n deadline, je wijn tè vroeg bottelt....
En dan is zo'n wijntje ronduit wrang; slechts leidend tot 'zie je wel; nederlandse wijn...'....
En dan geldt het aloude vaderlandse credo 'you never have a second chance for a first impression'. En dat echo't dan enige tijd na.
Ondertussen: ze gaan niet voor de prijzen. Maar, zoals gezegd: de 2007 Phoenix en de 2006 Johanitter staan op hoog niveau. Niet alleen een van de beste Nederlandse, ook internationaal een uitstekende prijs/kwaliteit verhouding (mind-you: een flesje kost zo'n 10 euro).
maar wat heeft dit met Waypoint te maken??? Deze column was immers een 'blik achter de schermen'?
Afgezien van het feit dat ik nu eenmaal graag opschep over m'n hobby werd ik tot dit betoog geinspireerd door een bericht in het fietskaart-forum:
De aanleiding was dat ls2 nogal had lopen worstelen om e.e.a. goed te kunnen gebruiken, en dat dat een combinatie was van 'onder de knie krijgen' en 'goede ondersteuning'. Met de toevoeging onzerzijds dat we ook werken aan verdere productverbetering.ls2 schreef:
Verder nog een groot compliment aan de mensen van waypoint die steeds maar weer uitleg geven en zich meer dan goed proberen in te leven in de situatie van de klanten en toch zo goed mogelijk advies en hulp geven.
Verder is het zeer te prijzen dat zoals je zelf aangeeft voorschrijdend inzicht er toe zal leiden dat de fietskaart met de input van de klanten/gebruikers weer geupdate wordt.
Kijk dat is nog eens customer service
En dat lezend zag ik een analogie met de wijn van Baan:
Was de fietskaart bij eerste lancering misschien eigenlijk te jong om te 'bottelen'?
Nee, ik denk van niet. Zeker: ook wij hadden een deadline voor ogen: medio juni. Maar het werd medio juli. Niet omdat er zaken verkeerd gingen, maar omdat we bij het proeven eind mei constateerden dat ie nog niet goed genoeg was. En vervolgens is er een maand extra hard gewerkt om de 'eerste fles' waardig te laten zijn.
En dat was ie ook, getuige ondermeer het 70-jarige echtpaar dat ik laatst in de winkel sprak, en dat al 3000 kilometer hadden gefietst met de eerste versie en 'nog nooit zo mooi gefietst hadden'.
Maar tegelijk ook de minder enthousiaste 'first impressions', vooral over 'hij laat me idioot omrijden!'. "Ja, idioot: je wilde toch mooie wegen, dan moet je nu eenmaal om dat industrieterrein heen!".
Toch bleek dat laatste wat genuanceerder en hadden we wat steken laten vallen bij, vooral, de brugovergangen. Veel N-wegen en snelwegen, en dus allemaal geblokkeerd voor de fiets (ook al liep er een fietspad over die brug). En tsja: Nederland is een waterrrijk landje...
Dus wat dàt betreft hadden we achteraf misschien liever tòch nog even gewacht. Want het zou zo enorm jammer zijn als mensen de fietskaart in de hoek zouden slingeren vanwege die verkeerde route 'in de achtertuin'. Terwijl we er, ook zelf, al zo'n fantastische ritten mee gereden hadden!
Inmiddels hebben we enkele updates uitgebracht. Lees: is de wijn wat doorgerijpt. En bovendien: hebben we een mapreporter uitgebracht, waarmee gebruikers online fouten in de kaart kunnen melden. En werken we achter de schermen alweer uitgebreid aan de volgende update (waarin, als het lukt, zowel in mapsource als op het toestel de groene wegen zichtbaar zijn).
En vandaag lag ook de ANWB Op Pad in de bus. Toch niet de minsten als het gaat om fietsroutes.. Goede wijn behoeft geen krans en ook Op Pad formuleert veelal heel ingetogen. Maar ze waren, op z'n zachtst gezegd 'tevreden'. Zoals ik zo meteen heel tevreden met mijn glas op de bank ga zitten...
Bovenstaand een sneak-preview van hoe het er uit moet gaan zien. De groene wegen even groen als de bladeren van de Solaris. Het verschil? de Solaris levert pas over enkele jaren haar vruchten....
. De fietskaart is nu al... erg goed op dronk!
