De CD op shuffle en repeat

[blue thunder]

Mooi stukje proza. Moest je schrijver zijn, ik kocht je boek

[Hans Vaessen]

Een ding is echt compleet waadeloos in mapsource. De routerol die je kan printen. Te veel aanwijzingen waar je niets aan hebt. Dit kan echt veel beter.

Klopt; mapsource is daar ook niet voor gemaakt; de routerol is meer een 'nevenproduct'. Gelukkig kun je 'm tegenwoordig 'knippen en plakken' naar excel en zijn er inderdaad macro's mogelijk. Maar het blijft veel handwerk.

Wat dat betreft zal Onroute uitkomst bieden; even afwachten.

Wat betreft rijden met de GPS herken ik wel wat je zegt: je weet vaak niet meer waar je nu precies rijdt, terwijl je met regelmatig stoppen en kijken op de kaart die 'binding' wat sterker hebt. Allicht kun je dat ook doen met de gps, maar dat doe je in de praktijk niet. Staat weer tegenover dat je vaak meer meekrijgt van 'wat je om je heen ziet', eenvoudigweg omdat je minder op de route hoeft te letten...

[mboelis]

Is die K75 RT echt al zo oud ??????

Ja, Het was een prototype. Wat een mazzel hè?

Mooi stukje proza. Moest je schrijver zijn, ik kocht je boek

Ik zal binnenkort een reisverhaal van 5 pagina's plaatsen special op jouw verzoek. Titel: De doldwaze avonturen van agent 2720. Met foto's als dat lukt.

[mboelis]

Zoals beloofd het reisverhaal:

Buitenlandrit Abenden 2006

De avonturen van Kees , Nico en Marco en agent 2720

De heenrit gingen we rijden met de GPS en de route had ik vooraf uitgezet op de computer met Mapsouce van Garmin. Dit was eerste grote rit en ik had bedacht vanaf Den Bosch alleen over binnenwegen te rijden, woonkernen te omzeilen en vanaf Roermond langs de oevers van de Roer naar Abenden te rijden. De route heb ik opgeladen naar de StreetPilot 2720 en deze op het stuur gemonteerd van de KH. Let’s GO.

Donderdag 22 juni kwam Kees me ophalen rond 10:00 uur. We hadden afgesproken om samen naar bij wegrestaurant De Lucht bij Den Bosch te rijden om daar Nico op te pikken rond 12:00 uur. Onderweg nog even getankt en de regenoverall bij Breukelen aangetrokken. Gelukkig werd het toch weer droog. We kwamen 11:55 aan bij De Lucht. Nico was daar al een half uur. Het wemelde van de kijkers rondom zijn motorfiets en hij vertelde trots uit welke merken deze bestond en welke innovatieve verbeteringen waren toegevoegd.

Na een sanitaire stop vertrokken we met zijn drieën over de A2 naar Den Bosch. Daar namen we afrit 22 om vervolgens geheel via de binnenwegen van Brabant naar Roermond te rijden. Kees kon het tempo op een gegeven moment niet meer volgen en opeens was hij niet meer in de spiegel te zien. Omgekeerd, teruggereden en Kees weer gevonden. Dat was fraai. Binnen een half uur al pech. Nico was ook verdwenen. Hij had vergeten te tanken bij De Lucht en was naarstig op zoek naar een benzinepomp. De pech viel mee. Tonnetje van de koppelingskabel bij het stuur eraf. Begrijpelijk dat je niet kan doorrijden als er binnen elke kilometer een afslag is. Schroeftonnetje erop en klaar was Kees. We gingen maar een broodje eten want Nico was in geen velden of wegen te bespeuren. Na de lunch hoorden we in de verte het geplof van Nico aankomen. De tank was vol. Hij had geen brood bij zich dus we konden meteen verder rijden.

De StreetPilot stond ingesteld om onverharde wegen niet te vermijden. In Brabant betekent het dat je die dan wel op je route krijgt. Vele kilometers onverharde weg hebben we gehad. Met een gangetje van 40 km is het wel te doen. Stuift wel een beetje maar het was wel de kortste weg! Om kwart voor drie kwamen we aan bij restaurant de Hornerhoek in Horn. Bekend bij veel truckers. Ze zijn daar wel ruig volk gewend, zodat we het wel aandurfden daar te gaan eten. Na een uurtje pauze, koffie en uitsmijter gingen we verder naar Roermond. De oever van de rivier de Roer pikten we op en reden Duitsland in.

Ik had tijdens het uitzetten van route met extra routepunten het programma al moeten dwingen om toch over bepaalde wegen te rijden. Tijdens de rit bleken bijna alle kleine wegen langs de oever “verboden in te rijden” of “verboden voor motorvoertuigen” te zijn. Landweg, fietspad, stiltegebied enz. De Duitse tekst onder de borden begrepen we niet dus reden we maar door. Soms een karrenspoor, dan weer een fietspad. Een golfterrein werd bijna opgereden, maar gelukkig was er een fietspad als vluchtroute. Het ging prima en we genoten van de omgeving. De stoflaag op vooral de motor en tassen van Nico werd goed zichtbaar. Nico vond dat wel stoer en vertelde zijn motor nu nooit meer wassen.

Rond 18 uur kwamen in Leversbach aan. De route langs de oever werd trouw gevolgd. Wederom verboden in te rijden. De voetgangers die we tegenkwamen keken ons verbaasd na. De weg ging steeds steiler omhoog. De onverharde weg ging over in een bospad. Ik miste een afslag en keerde snel om. Ik gaf aan de we rechts af moesten. Kees keek heel bedenkelijk. Het weggetje ging bergafwaarts onder 30 graden het bos in. De route was de hele dag al een avontuur dus dit kon ook nog wel. Het weggetje werd steeds smaller. De ontvangst van de GPS is in het bos en de heuvels wat minder en ik miste weer een “afslag”. Ditmaal kon ik niet meer keren. Doorrijden dan maar. Het weggetje werd een wandelpad en eindigde ergens tussen de bomen. Omkeren werd een hachelijke onderneming. Ik zag door de bomen een eindje verderop auto’s rijden. Dat gaf hoop. Hobbelend tussen de bomen reden we verder naar beneden. STOP! Wandelpad verdwenen. We hadden allemaal beide remmen vast. Afstappen betekende omvallen. Ik had keus: om een boom heenrijden en niet zien wat er achter lag of tussen twee bomen door, over de wortels heen 45 graden naar beneden over 4 meter. Het laatste koos ik en …………….ik reed het bos uit. Ik keek recht in de ogen van een visser aan de oever van de Rür. Ik heb nog nooit iemand zo verbaasd zien kijken dat er een mafkees op een oude motor uit de bosjes komt rijden. Ik lag in een deuk.

Ik kwam weer bij mij positieven en vroeg me af waar Nico en Kees bleven. Ik reed terug en zag Nico uit het bos komen. Lopend. In het bos hoorde ik de motor van Kees nog lopen. Nico had de afdaling anders uitgevoerd dan mij en had de motor zo geparkeerd dat de wielen nu boven het stuur uit staken. Op verzoek van Nico: GPS coördinaat N50.71404 E6.44673 om het met Google Earth nog eens op te zoeken. Gelukkig geen gewonden. Kees stond breed grijnzend boven aan de helling in de ankers maar kon geen kant op door het obstakel. Dit moesten we even vastleggen op de foto. Ik kreeg Kees’ digitale camera en Nico liet zien hoe hij was neergestort. De foto’s werden gemaakt. Door ervaringen uit het verleden bij andere crashes tijdens de buitenlandrit werd, voordat de motor werd geborgen, gecontroleerd of de foto’s ook daadwerkelijk op de camera te zien waren. De foto’s waren prima. Ditmaal geen camera’s zonder rolletje. Nico en ik kregen de motor weer op de wielen. Kees kon zich met de joekel van een plunjebaal net tussen de bomen doorwringen en kwam ook rollend het bos uit. De visser had de dag van zijn leven.

In het bos lag een spoor olie en benzine. Dit werd door ons vakkundig aan het zicht onttrokken. Ik adviseerde Nico om even de inhoud van de olietank te controleren. Nico keek op de bodem. We hadden net genoeg olie om verantwoord te kunnen starten. Via asfaltwegen reden we naar de camping waar we om rond zeven uur aankwamen. Organisator Piet wees aan waar de tent mocht staan. Na het opzetten van de tent aten Kees en ik een hamburger en daarna gingen we borrelen onder de partytent van Jeanet en Harry.

Op vrijdag na het ontwaken een kopje thee zetten. Nico adviseerde ons om te ontbijten bij de bakker in Abenden. Een gouden tip. Eenvoudig ontbijten voor € 3,10, royaal ontbijt voor € 5,00. Prima. Rond half twaalf ging de toertocht van start Een rit van 130 km bleek achteraf. Nico had wat bedenksels, of het allemaal niet te langzaam zou gaan, en besloot niet mee te gaan. Na een tijdje toeren kreeg Kees te maken met een koppelingskabel die wel van elastiek leek. Alle stelschroeven uitgedraaid en niet willen ontkoppelen. Na wat gedoe met de hevel in de versnellingsbak werd het niet beter. Demontage van de koppeling dan maar. De grote centrale moer was losgelopen. Hans had een (waterdichte) gereedschapstas bij zich en daarmee kreeg Kees de moer weer vast. Op de rem trappen om bij het vastdraaien het achterwiel te blokkeren was geen succes want ik trapte de gaffel aan de kabel bij het pedaal eraf. Ook de calamiteiten voorraad van Hans werd aangesproken en de losse binnenkabel met tonnetje bewees zijn diensten. De rem deed het weer. Niet vergeten aan te vullen Hans! Na een uurtje konden we weer rijden.
Een deel van de groep was doorgereden maar gelukkig wisten we ze toch weer te vinden bij een restaurant in Höfen. Een uurtje pauze knap je van op. We tuften nog een stukje verder en rond half vijf waren we weer op de camping. Een pilsje van Nico deed Kees en mij goed. Later hoorden we dat Nico in de Rür aan het wildwater kanoën was geweest. Niemand had een kanoverhuur bedrijf gezien en we vroegen ons af waar de kano vandaan kwam. Van een Duitse familie bleek later. De mensen waren afwezig en Nico had de kano even “geleend”. ’s Avonds gingen we eten bij een restaurant in Abenden met een Nederlandse eigenaresse. Het was lekker eten. Persoonlijk mocht het van mij wel met iets minder boter. Onder te partytent werd nog even nageborreld en daarna de slaapzak in.

Op zaterdag opnieuw met z’n drieën ontbijten bij de bakker. Ditmaal een groot ontbijt genomen. Het kleine plus een extra koffie kost bijna evenveel als een groot ontbijt. Nico had honger als een paard en haalde nog extra brood erbij. Ik besloot de rest van de dag maar een balansdag in te voeren want hier kon ik de hele dag wel op leven. Ook vandaag weer een toertocht. Nico was aangemoedigd om mee te rijden. We zouden lekker doorrijden. Een mooie route met veel bochten. We hadden lekker de gang er in. Nico kreeg last van een “sjimmiënde” motor. Er was één bocht bij waar hij bijna had besloten het schip te verlaten toen de vangrail wel erg dichtbij kwam. We kwamen aan in Rurberg. Tijd om even ijsje te eten en de motor van Nico te stabiliseren. De plunjervering was al een tijdje aan revisie toe. Nico had dit met zijspan rijden ook allang ontdekt en had gemodificeerde vulbussen aan beiden zijden van de achteras gemonteerd met een lip eraan gelast. Met twee bouten zette hij dit thuis altijd vast. Thuis ja! Waar haal je twee bouten vandaan als er alleen maar moderne Japanse sportmotoren op de parkeerplaats staan? Met de paniek op zijn hoogtepunt ging Hans even in het gereedschapstasje snuffelen en kwam met twee M8 bouten met moer tevoorschijn. Deze bleken precies de juiste maat te hebben. Nico was zo dankbaar dat Hans vanaf nu op elke gewenst tijdstip Nico uit zijn bed mag bellen voor hulp. De vering werd vast gezet en een messcherp sturende motor werd geboren. (Hans, de bouten weer aanvullen voor de volgende keer!) De rit werd vervolgd richting de camping. De Duitse familie was gearriveerd en was naarstig op zoek naar de kano. Die bleek naast de tent van Willem en Marleen te liggen. Het zag er verdacht uit. Hoe leg je nu uit dat de kano naast je tent ligt en dat je niet weet hoe die daar komt?
’s Avonds gingen we eten bij het restaurant van de camping. Het eten was heel gewoontjes. Bij een paar tafeltjes verder kreeg men met 6 personen evenveel patat als wij met z’n drieën. Geen probleem zei de bediening. Tegen betaling konden ze nog een portie krijgen. Dat was een slecht voorstel. De maaltijd werd afgerekend. Als “wraak” gingen we bij het restaurant van gisteren het toetje halen. De Nederlandse eigenares hadden we zover opgejut dat ze in de oranje voetbal outfit voor ons verscheen. De overige gasten, ook Duitse, vonden het ook zeer vermakelijk. Het aardbeien toetje was heerlijk en opnieuw werd de avond onder de partytent afgesloten.

Zondag geen ontbijt bij de bakker maar wel gebakken eieren bij de tent. We wilden 10:00 uur vertrekken. Fred ging ook mee. Via binnenwegen naar het truckrestaurant in Horn. Dat bleek gesloten te zijn. Gelukkig was er verderop nog een restaurant open. We troffen hier oude brommers aan van brommerclub de knalpot o.i.d. Na het eten gingen we weer op pad. Na drie kwartier wees Nico naar zijn benzinetank. Hij had op reserve overgeschakeld en wilde tanken. Ik zocht met het navigatiesysteem de eerste de beste benzinepomp op. (Deze mogelijkheid wist Nico niet.) Snel een pomp gevonden. Je kon er alleen met pasjes tanken. Dat was een probleem. De bankpas van Nico lag thuis. We reden verder. Ik zag alweer een andere pomp iets van de route af en reed daar via de kortste weg over diverse binnenwegen naar toe. Opeens waren Nico en Kees weg. Met Fred reed ik terug. Nico had een bewoner aangesproken die probeerde uit te leggen waar de meest dicht bij gelegen pomp was waar je kunt tanken met contant geld. Bij de pomp tankten we allemaal en de rit ging verder richting Zaltbommel. Bij een tankstation dronken we koffie. In de brillenkoker vond Nico nog een reserve voorraadje geld en hiermee kon Kees afbetaald worden. Via de A2 reden we naar het noorden. Nico naam de afslag naar de A15. Het weer werd zienderogen slechter en voorbij Utrecht regende het heel hard. Bij Vinkeveen kwam Fred toeterend op de vluchtstrook langszij, naar achteren te wijzen. We stopten, keerden op de vluchtstrook en reden onverbouwereerd terug. Spookrijdend over 1 km. Bij Kees aangekomen bleek dat de motor ineens was stilgevallen op de linker rijstrook. De motor startte weer en de tocht ging verder. Op de A8 namen we afscheid van Fred. Kees ging voorop rijden, maakte twijfelachtige gebaren en wees naar de motor. Op de A7 in de Beemster wenkte ik Kees om even te stoppen. Het kettingschermpje driegde de motor te verlaten. Het hing nog aan één boutje. Het voorste deel bleek al weg te zijn. Jammer. Gauw verder rijden zolang de motor blijft lopen. Op de Jaagweg, ongeveer 7 km voor de finish, stop de motor van Kees er definitief mee. Kees hield vast aan mijn schouder en reden we over het fietspad verder. Dat was niet vol te houden. We stopten, bonden 2 spanbanden aan elkaar en knoopten die aan mijn bagagerek. Ik sleepte Kees met een gangetje van 30 naar huis. Ik dronk nog even een kop koffie koffie mee met Jacquelien en kwam vervolgens thuis aan bij Sigrid en de kinderen.
Deze buitenland rit was er een om niet te vergeten. Kees, Nico en Fred worden bedankt voor de gezelligheid, Piet Visser bedank ik bij deze voor de organisatie. Tot volgend jaar.



Marco

[Hans Vaessen]

Prachtig verhaal, vooral het deel rond bovenstaande foto! Zoals we vaker zeggen: met de GPS kom je op plekken waar je anders nóóit geweest was!!

Ik had je even aan de telefoon; helaas heb je het toestel inmiddels ingesteld op 'vermijd onverharde wegen';)

[ReBel]

Tja, een ongelooflijk tof (en top) verhaal
Nostalgie in een notedop, ik zou het met m'n "Jap" van 15 mille nooit aangedurfd hebben, terwijl die toch pretendeerd een "all-road" te zijn...
Gelukkig dat die 'Jap' wel een stuk minder onderdelen verliest onderweg, dan kies ik daar toch liever voor
Maar om dit zo mee te maken... het heeft wel wat... tenminste voor de lezer... of dat ook zo is voor de 'lijdende voorwerpen'... I don't know

[mboelis]

Vroeger had je stalen mannen op stalen motoren. Wij proberen dat in stand te houden. Tegenwoordig zijn er alleen nog plastic bestuurders op aluminium motoren met plastic. De motoren en de kleding zien er allemaal zeer indrukwekkend uit, maar de meeste motorrijders rijden als een natte krant. Hard rechtuit kan iedere boerenommelet, de bochtensnelheid daar gaat het om! Gaan met die geprakte banaan.

Het lijdende voorwerp in deze maakt het niets uit. Het is de "nar" van de club. Zonder Nico geen avontuur. Ik kan daar hele verhalen over schrijven. Dat doe ik maar niet want anders moet Waypoint de server uitbreiden

[Paul Mizee]

[quote="Jacob_Bax"][/quote]

Het enige wat je nodig hebt is eten, drinken, en bescherming tegen de elementen en wilde dieren.

Begrijp ik het goed dat je, gehuld in dierenvellen, met een knots in de hand het kampvuur aanhoudt naast de regenton en jezelf zodoende beschermt tegen de "elementen" ?